Чарговы фестываль LIDBEER адгрымеў у Лідзе 7 верасня. Гэтым разам было яшчэ больш музыкантаў і актыўнасцяў. Глядзіце, як гэта было!
— Да фестывалю рыхтуюцца амаль год — вельмі шмат часу займае гэта. На адзін дзень Ліда ператвараецца на горад-фестываль. Гэта цудоўна! Гэта ўнікальны фестываль, які праходзіць у цэнтры горада, — кажа генеральны дырэктар кампаніі «Лідскае піва» Аудрыус Мікшыс.
Наведвальнікі з’явіліся ўжо да адкрыцця і заняліся традыцыйнымі для фестывалю актыўнасцямі: паглядзець на выступы ў Лідскім замку, паслухаць маладыя гурты на малой сцэне, паўдзельнічаць у інтэрактыўным квэсце, схадзіць на экскурсію на завод, знайсці святочны капялюш. Для тых, што не пашкадаваў 30 рублёў, можна было пакатацца на самалёце.
Што па чым?
Піва можна было выпіць за 3 рублі. Пачаставацца кавай — за 2−6 рублёў. Бургеры абышліся б за 10−15 рублёў, хотдог — каля 5, марозіва — 2 рублі, смажанае марозіва — 5, шашлык — 3, піцца — 2, каўбаскі - 3. Кукурузу можна было купіць за 3,5 рублі, папкорн — за 2−6. Пастраляць з лука і з ціры можна было за 5 рублёў, пагуляць у пейтнбол — за 8. Батуты і машынкі для дзяцей каштавалі 6 і 5 рублёў. Магніцікі з выявай замка абыйшліся б у 1−4 рублі. Цішотка і сумка з лагатыпам фестываля — у 25 рублёў.
— Справы ідуць добра, — кажуць мясцовыя рамеснікі. — Але бывае, што стацыянарна больш прадасі.
«Справы ідуць, абы не стаялі», — усміхаецца гандляр Віктар. Ён кажа, што продаж на фестывалі залежыць ад хэдлайнера. Самым паспяховым быў першы фестываль — усё толькі пачыналася і было цікава. Кажа, летась на «Ленинграде» больш людзей было. Але і цяпер не сказаць, каб мала. Праўда, сёлета шмат людзей паехала на святкаванне 1000-годдзя Брэста. «Фестываль кожны год, а тут такая дата».
Вулічны мастак з Пінска Аляксандр кажа, што сёлетні фестываль паспяховы — ён намаляваў 12 партрэтаў за 50 рублёў. «Цэны называй любыя», — кажа ён. Побач з ім яшчэ два мастака, але ён гэта не лічыць за канкурэнцыю.
Пакуль у платнай зоне на фудкортах сумавалі, у бясплатнай да палатак выстройваліся чэргі па 10−15 чалавек.
— Я з 10 гадзін не магу схадзіць у туалет, — усміхаецца Руслан. Ён працуе шэф-кухарам у мінскім рэстаране, а тут падпрацоўвае з сябрам. — Вельмі цяжка, людзей шмат. Мы дранікі смажылі - шкада, вы не засталі, — каўбаскі, шышлык, рабрынкі. Вельмі падабаецца Lidbeer. На адным з рэспубліканскіх фестываляў нядаўна продажы былі нулявыя, выйшлі ў мінусы вялікія. А тут я ўжо трэці год і ўсё класна, мне падабаецца.
Як мясцовыя ставяцца да фестывалю?
— У нас часта нешта праводзіцца, — кажуць мясцовыя рамеснікі. — Звычайна ў замку. А калі музыка гучная… Заўсёды будуць тыя, каму не падабаецца. А хто прывык, таму нармальна.
Мясцовыя жыхары Пётр і Надзея таксама кажуць, што не адчулі ўплыву фестывалю на горад. На шум ніхто не скардзіцца. Некаторыя жыхары спрабуюць падзарабіць на фестывалі і здаюць кватэры. У 2017 годзе былі навіны аб падвышэнні кошту ў 10 разоў. Сёлета казалі пра павялічэнні ў тры разы.
Выступоўцаў стала больш
На сцэну выходзіла шэсць калектываў. Дарэчы, шмат слухачоў актыўна падпявала яшчэ з першага гурта.
Гала-канцэрт адкрывалі пераможцы леташняга конкурса маладых выканаўцаў - Yellow Arc 6. Яны кажуць, што маладым камандаў варта паўдзельнічаць у такім конкурсе. «Папрацаваць на вялікай пляцоўцы — карысны вопыт. Яго атрымаць маладым камандам няма дзе. Таму скарыстацца варта. Нават калі яны не пройдуць на конкурсную сцэну, але выходзяць у галасаванні ў топ-5, гэта бясплатная рэпетыцая на хоць якую публіку і пры гэтым выступленне на вялікім фестывалі. Для самой каманды гэта таксама клёва, бо гэта падарожжа, выступ ў іншым горадзе. Гэта збліжае — пастаянныя перамяшчэнні, начоўкі разам».
За гэты год у музыкантаў выйшаў альбом, які можна паслухаць у суполках, ці на спецыяльных сервісах.
— Жанр гэты (пост-панк — аўт.) ў Беларусі не сказаць, каб папулярны. Чаму? Цяжка сказаць. Гэта своесаблівы такі стыль музыкі, які вельмі змрочны і дэпрэсіўны. Але ў тым ліку пад яго можна танцаваць. Што мы і пакажам. Спадзяюся, што ў нас ў краіне гэты жанр стане папулярным і музыка ў гэтай стылістыцы будзе добра ўспрымацца людзьмі. Атрымалася так, што мы больш папулярныя ў Еўропе і збіраем там больш людзей і слухачоў. Але думаю, і тут мы хутка заваюем сваю нішу, — кажа вакаліст гурта Ягор Шкутка.
Элджэй захаваў сваю загадкавасць. Ён не даваў журналістам інтэрв'ю і забараніў сябе здымаць нават у адведзеных месцах — тольки з залі. Выступаў ён з дыджэем Cherocky. «Ну што, Ліда, гатовыя забаўляцца?», — пытае дыджэй. І танцаваць пачынаюць і падлеткі, і дарослыя. Можна па-рознаму ставіцца да гэтага выканаўцы, але музыкант умее працаваць і запальваць залу — гэта факт. «Гэта было а**енна, я буду сумаваць па вам», — сказаў ён напрыканцы. Мы таксама, Эджэй.
