Пакіcтанскі кірмаш: нятанна, няякасна, няветліва

| Без катэгорыі

Падобныя кірмашы заўсёды карысталіся ў гарадзенцаў попытам і мелі вялікую папулярнасць. Што тут скажаш, любім экзотыку!

Калі па горадзе з’явіліся аб’явы аб тым, што такі кірмаш зноў ладзіцца ў Лядовым палацы, гараджане не прамінулі скарыстацца усходняй гасціннасцю. Калі ў мінулыя гады выставы былі ў асноўным індыйскія, дык гэтым разам – пакістанская. Гэта не магло не зацікавіць гарадзенцаў, якія невялічкімі групкамі накіроўваліся ў Лядовы палац.

Памятаецца, у мінулыя гады выстава займала усё памяшканне ўнутры палаца. На такую ж колькасць прадаўцоў мы і разлічвалі, падыходзячы да яго. Аднак, у гэтым годзе ярмарка праходзіць на вуліцы – у вялікім пластыкавым намёце.

Вось так фатаграфаваліся каля намёта гарадзенцы


На ўваходзе – усходнія прысмакі. Некалькі сталоў ломяцца ад рахат-лукума розных гатункаў ды колераў. Тут жа халва. Якой толькі няма: і з гарэхамі, і з фісташкамі, і з мармеладам. Кошты нятанныя – рахат-лукум за 55-85 тысяч, хаця на рынку такі ж можна набыць за 35-45 тысяч. Тым не менш, каля прылаўка тлум і чарга. Халва – 100 тысяч за кілаграм. Гандаль ідзе бойка.

Садавіна і гародніна з камення


“Вось ён, усходні кірмаш”, – думаю я, успамінаючы пра гасціннасць гэтых народаў. Але адразу чую не вельмі ветлівы дыялог усходняга прадаўца з хлапчукамі гадоў 10-12, што цікавяцца коштамі.

 

“А на колькі пацягне гэты кавалачак халвы? А гэты?” – хлопцы не могуць выбраць, а грошаў, відаць, не так  шмат. Прадавец, напэўна пакістанец, адганяе іх ад стала: “Грошы спачатку пакажы, а потым я буду табе ўзважваць”.


Праз якую хвіліну ўвогуле праганяе іх. Здзіўляюся, працягваючы аглядаць выставу. Палова сталоў пустуе, на астатніх нейкі шырпатрэб: невыразнай якасці адзенне, доўгія спадніцы, каляровыя, нібы з бавоўны, сукенкі. Гарбата тая ж, што прадаецца ў крамах. Дзіўна.

Хусткі і шалікі каштуюць ад 55 тысяч


Ідзем далей. Некалькі латкоў з прыправамі.

 

Прадаўшчыца расхвальвае свой тавар: “Гэта сапраўдны імбір, а не тое, што прадаецца ў крамах. Вы ведаеце, як кітайцы яго вырошчваюць?”“Вой. Не кажыце мне!” – чамусьці вельмі палохаецца пакупніца.

 

Прыпраў вельмі шмат. На любы густ. Ёсць нават чорная соль, якую вельмі цяжка знайсці ў нашых крамах. Кошты – 15-20-30 тысяч за пакунак. Прадаюць тут і коўдры, і махровыя рушнікі, і нават бялізну. Вялікія цюкі валяюцца на падлозе і ў праходах. Прыходзіцца абыходзіць. Таўкатня.

Можна набыць і бялізну. Ці яна з Пакістана?


Трохі прылаўкаў з упрыгожваннямі. “А гэта срэбра?”“Не, проста нейкі метал, сплаў”.

Тавары з Індыі


Адзіны прылавак з індыйскімі таварамі. Бадзёра і энергічна б’е ў тамтам прадавец. Ну, вось нешта аўтэнтычнае: пахошчы, выразаныя з камення і дрэва традыцыйныя сланы, папяровыя ліхтарыкі, бранзалеты, завушніцы…

Хоць нейкая забаўка!


Цалкам абысці гэтую ярмарку можна хвілін за 10. Наведвальнікі дзівяцца і пытаюць, ці гэта ўся выстава? Так, уся. Добра, што ўваход бясплатны.

 

Здымкі Яна Лялевіча