Твары і гісторыі. Частка 1-я
Пабачыць Нямеччыну з розных бакоў дазволіў нам беларуска-нямецкі праект «Нямеччына і Беларусь – твары і гісторыі». Удзел у праекце мог прыняць любы жадаючы, якому хоць трохі цікава, як жывуць беларусы і як, у параўнанні з намі, жывуць немцы. Арганізатары праекту ставілі перад сабой задачу спытаць у людзей розных прафесій, рознага сацыяльнага статусу пра тое, як яны жывуць, пра што мараць, ці спраўдзіліся іх мары, пра планы на будучыню. Таксама планавалася, што побыт немцаў у Беларусі і беларусаў у Нямеччыне дазволіць пазбегнуць розных стэрыатыпаў, якія склаліся ў абодвух народаў у адносінах адзін да аднаго на працягу дзесяцігоддзяў.
Усе ўдзельнікі дзяліліся так, каб у адной групе разам працавалі немцы і беларусы. Праца ладзілася наступным чынам. Калі апытанне адбывалася на беларускай або рускай мове, беларускія ўдзельнікі вялі размову з суразмоўцам, пасля перакладалі па-ангельску сваім нямецкім калегам, якія пасля маглі задаваць свае пытанні суразмоўцу. Таксама ў групу ўключаўся чалавек, які рабіў толькі фота. Гэта было добра, паколькі не ўсім удзельнікам было цікава весці размову, іх больш цікавіла фатаграфаванне. Маўляў, на твары выражаецца ўсё, што чалавек бачыў у сваім жыцці, што перажыў, яго эмоцыі. Такім чынам, калі вы валодалі навыкамі фатаграфавання, базавымі правіламі камунікацыі і, безумоўна, ангельскай мовай, вы маглі стаць удзельнікам падобнага праекту.
Напачатку здавалася, што гэты праект журналісцкай накіраванасці, але большасць удзельнікаў з нямецкага і беларускага боку ніколі ў сваім жыцці не займаліся фатаграфаваннем, ніколі не бралі інтэрв’ю. За два гады ўдзелу ў праекце кожны з іх адчуў, наколькі павялічыўся іх досвед ў сферы інтэрв’ю і фатаграфіі.
>
Год таму, калі немцы былі ў Беларусі, яны дзівіліся, што нашы людзі даволі хутка і вельмі адкрыта ідуць на кантакт: расказваюць пра сябе, сваіх знаёмых і родных, пра свае мары і памкненні, дазваляюць сябе фатаграфаваць. Калі мы прыехалі ў Нямеччыну, арганізатары з нямецкага боку папярэдзілі нас, што немцы зусім не такія шчырыя і адкрытыя, як мы, і адпаведна будуць складанасці падчас інтэрв’ю. Але як аказалася пасля, усе немцы, якіх мы апытвалі, былі вельмі шчырыя і адкрытыя, ставіліся да нас добразычліва і заўсёды сустракалі нас з усмешкай, нават тыя, каго мы сустракалі на вуліцы.
Канешне, паколькі апытвалі мы ў асноўным гарадскіх жыхароў, то так атрымалася, што больш дэталёва быў прадстаўлены пласт інтэлегенцыі: мастакі, чыноўнікі, студэнты. Па заканчэнні праекту паўстала фотавыстава, дзе былі прадстаўлены здымкі апытаных людзей з Беларусі і Нямеччыны. Выстава паказала, што немцы і беларусы абсалютна падобныя ў сваіх марах, думках, памкненнях, не гледзячы на тое, што жывуць у кардынальна розных краінах у плане эканомікі, культуры і палітыкі. У наступных нумарах чытайце пра ўражанні ад падарожжа па Нямечынне, а таксама пра жыццё і быт немцаў.
Праглядзець фотагалерэю здымкаў з апытанымі людзьмі можна на сайце Евангелічнай акадэміі г. Вітэнберга www.faces-and-stories.net