“Мы – адзінае студэнцкае радыё, прынамсі ў нашым рэгіёне”
Дар’я, раскажыце, як нарадзілася радыё “Інтэрактыў” і каго можна назваць яго бацькамі? З чаго ўсё пачалося?
Як даўно гэта было! Яшчэ ў далёкім 2011 годзе … Прычым дзень нараджэння радыё быў яркім і запамінальным!
На кафедры журналістыкі ГрДУ ў 2011 годзе з’явілася аб’яднанне з разумным назвай Студэнцкі Медыя-Цэнтр. Гэта была група актыўных студэнтаў з усіх курсаў. Мы рыхтаваліся да конкурсу “Лепшая студэнцкая інфармацыйная прастора”, які праводзіўся ў Мінску.
Падрыхтоўка настолькі захапіла, што мы проста днявалі і начавалі ва ўніверсітэце: увесь час нешта прыдумлялі, рэпетавалі, рыхтавалі дэкарацыі – і так за гэты час з’ядналіся, што сталі сапраўднай сям’ёй! Нашыя старанні аказаліся не марныя, у Мінску мы занялі першае месца, апярэдзіўшы нават БДУ.
І вось на пазітыўнай хвалі мы вяртаемся ў Гродна, у нас мора энтузіязму і ідэй – наша група падзялілася на два лагеры: адны вырашылі рабіць студэнцкае тэлебачанне, а іншыя – радыё. У мяне з’явіліся ідэі, аднадумцы іх падхапілі, вось так і нарадзіўся наш “Inter’Актыў”.
Для каго вы працуеце? Якія тэмы, праблемы кранаеце?
Студэнты ў цэнтры нашага сусвету! Са сваім настроем, мовай і праблемамі. А хто можа зразумець студэнта лепш, чым іншы студэнт? Таму фішка ў тым, што ўсе нашы вядучыя – студэнты розных курсаў і факультэтаў.
Умоўна нашы перадачы можна падзяліць на тры блокі: інфармацыйныя, пазнавальныя і музычна-забаўляльныя. Спектр тэм дастаткова аб’ёмны – ад навін ўніверсітэта да абмеркавання мужчынскай і жаночай псіхалогіі.
Ці ёсць у вас праграма, якую можна назваць візітнай карткай радыё?
Мы стараемся, каб кожная перадача была цікавая і карысная нашым слухачам. А па сакрэце скажу, што зараз мы намацалі новы шлях развіцця для радыё, таму “фішачныя” выпускі яшчэ наперадзе.
Хто яны – тыя, хто “інтэрактыўнічае”? Намалюйце агульны партрэт вашых дыджэяў.
У самым пачатку Inter’Актыўнага шляху я неяк пажартавала: наша каманда – гэта сапраўдны “каюк”, кампанія актыўных гумарных крэатыўнікаў. І неяк з жарту атрымаўся партрэт нашых ды-джэяў. Цяпер стараемся адпавядаць такой абрэвіятуры.
У вас на радыё гучаць пераважна жаночыя галасы. Гэта звязана з тым, што дзяўчыны-студэнткі больш актыўныя і творчыя ці хлопцаў прыцягнуць цяжка?
Не ў крыўду хлопцам, але хіба калісьці было інакш? Дзяўчаты заўсёды па натуры сваёй больш актыўныя. Але мы старанна працуем над прыцягненнем да мікрафону большай колькасці хлапцоў. Спадзяюся, у хуткім часе нас будзе хаця б пароўну!
У чым разынка радыё? Чым яно адрозніваецца ад іншых?
Пачнем з таго, што ў нашым рэгіёне, па меншай меры пакуль, мы адзінае студэнцкае радыё. Таму можам з гонарам называць сябе піянерамі ў гэтай галіне. Наша фішка ў тым, што мы самі студэнты, а таму гаворым са слухачамі на адной мове.
І тут зноў усплывае наш сакрэт аб змене канцэпцыі, магу пакуль толькі сказаць, што наша радыё чакаюць вялікія змены і адной мовай мы абмяжоўвацца не збіраемся.
Што натхняе вас на творчую дзейнасць?
Натхніць можа ўсё што заўгодна. Трэба вучыцца бачыць у звычайных рэчах незвычайныя рысы. На нашым радыё ёсць перадача, якая выходзіць са слоганам: “Шукайце натхненне ва ўсім” На маю думку, гэта вельмі правільная парада.
Ці ёсць у вас радыёкумір? Той, на каго хочацца раўняцца? Чаму?
З самага дзяцінства закахана ў Макса Кужоўніка! Лічу яго лепшым вядучым за ўсю гісторыю “Радыё Гродна”. Кажуць, што ў кожнага дыджэя павінен быць свой імідж, вобраз. А вось ён заўсёды проста быў сабой, чым і прыцягваў.
Самае галоўнае, што ён можа весці перадачу практычна любой тэматыкі – універсальны журналіст. Цяпер Макс ўжо працуе на радыё “АНТ”, але ўсё роўна, гэта наша гарадзенская зорачка! І мне падабаецца яго галоўны дэвіз: “Хто рана ўстае, той ўсіх дастае!” Цяжка не пагадзіцца.
Якая станцыя вызывае ў вас сапраўдную павагу?
На дадзены момант я люблю слухаць “Новае радыё”. На маю думку, гэта лепшае, што цяпер прапануюць маладому чалавеку, у плане музыкі і перадач. Вельмі хацелася б сустрэцца і асабіста пазнаёміцца з цудоўным трыа: Уладзімір Уладзіміравічам, Зміцерам Барысавым і Машай Непарадкінай. Я прачынаюся з імі кожную раніцу.
Што самае галоўнае ў працы радыёжурналіста?
Быць смелым! У сваіх ідэях, у сваіх дзеяннях ды і ў сваіх жаданнях. І проста заўсёды памятаць, што ўсё самае вялікае пачыналася з чагосьці вельмі маленькага і далікатнага.
Якім вы бачыце радыё “Інтэрактыў” ў будучыні?
Не вельмі люблю што-небудзь загадваць наперад. Але вельмі хочацца, каб у бліжэйшай будучыні ў нас, нарэшце, з’явіўся ўласны сайт і мы маглі пазмагацца за званне прадстаўнікоў студэнцтва і моладзі ўсяго гарадзенскага рэгіёну. Спадзяюся, усё атрымаецца!
Якія карысныя парады вы можаце даць чалавеку, які хоча займацца радыёжурналістыкай?
Наогул журналістыка 21 стагоддзя, у тым ліку і радыё – гэта сапраўднае міннае поле, дзе вас чакае мноства сюрпрызаў, на жаль, не заўсёды прыемных. Я не лічу сябе такім ужо мацёрым радыёвядучым, які можа раздаваць парады налева і направа, таму проста пажадаю пачаткоўцам – заўсёды заставацца сабой і захоўваць у сабе чалавека!
На першы погляд падасца – што можа быць прасцей? На самой справе, гэта вельмі цяжка, асабліва ў нашай прафесіі, дзе так шмат людзей пакутуюць ад “зорнай хваробы” або імкнуцца падымацца па кар’ерна лесвіцы любымі шляхамі … Таму заўсёды заставайцеся людзьмі і беражыце свой унутраны свет!
Здымкі з групы радыё ІнтэрАктыў УКантакце