Вядомы беларускі палітык і грамадскі дзеяч Аляксандр Мілінкевіч напісаў сёння на сваёй старонцы ў Фэйсбуку тэкст, прысвечаны святу гораду, які адзначаюць 17 верасня ў Гродне. Са згоды аўтара, друкуем яго без скарачэнняў.
У гэтым годзе так званы Дзень горада Гродна быў прызначаны на… 17 верасня. Дзень, якія старэйшыя жыхары Гродна згадваюць з жахам, піша Мацей Халадоўскі на bialystok.wyborcza.pl. Добра, што на такое свята на запрасілі польскіх партнёраў.
Кожны год па міжурадавым пагадненні паміж Беларуссю і Кітаем у Гродзенскі ўніверсітэт прыходзіць 2-3 запрашэнні на навучанне ў Кітаі. Сёлета пуцёўку на навучанне ў КНР атрымала адна з чытачак “Твайго стылю” Таццяна Козел. Яна падзялілася з намі расповядам пра вучобу і жыццё ў Кітаі.
“У Зельве адмовілі, у Ваўкавыску не ўзялі, у Слоніме пабаяліся”, – такую геаграфію пошуку майстра, здольнага адрамантаваць гадзіннік 1880 года, распавёў адзін з кліентаў Аляксандра Сахарэвіча, майстра, што працуе ў гасцініцы “Беларусь”. “Пакідайце, зробім”, – прапануе майстар пасля агляду. Маўляў, не такі ўжо ён і стары, даводзілася рамантаваць і старэйшыя. “Быў вось з драўляным механізмам, больш 200 гадоў меў. Месяц з ім правазіўся, але зрабіў”.
Любы горад робіцца блізкім, калі пачнеш раптам заўважаць у ім нешта знаёмае. То прамільгне у натоўпе твар, падобны да “хатняга” сябра, то за паваротам адкрыецца пейзаж, нібыта бачаны дома. За гадзіну шпацыру па Гомелі колькі разоў мільгала думка, што я пазіраю на горад “гарадзенскімі” вачамі. У Гомелі ёсць месцы, што прызнаюцца за свае, дзе гарадзенцы запраста могуць адчуць сябе “як дома”.
Гродзенцы любяць фарсануць еўрапейскацю свайго горада: вузкія вулачкі ў цэнтры, замкі і касцёлы трохі нагадваюць Кракаў або Прагу. Але гісторыкі і краязнаўцы даўно б’юць трывогу: старадаўняе аблічча Гродна незваротна страчваецца. “Рэканструкцыя” ў разуменні гарадзенскіх уладаў часта прыводзіць да сумнага выніку: кожны год мы не далічваемся старых будынкаў, якія можна было б выратаваць. А “рэстаўрацыя” часта нагадвае касметычны рамонт дрэннай якасці. Яшчэ адна праблема – транспартная загружанасць. Праз гістарычны цэнтр кожны дзень праязджаюць патокі машын. Гісторыкі ўпэўненыя, што такая нагрузка можа прывесці да заўчаснага разбурэння шматлікіх старых будынкаў.
Многія думаюць, што пераліванне крыві гэта вельмі проста. Замацавалі на штатыве кропельніцы пакецік з донарскай крывёй і яна спакойна сабе сочыцца праз голку ў вену. Насамрэч, усё значна складаней. Трансфузіялогія, навука аб пераліванні крыві, не менш складаная за транспланталогію, дзе гаворка ідзе пра перасадку органаў. Асабліва важна правільна падабраць кроў пры аперацыях у пацыентаў-немаўлят. Менавіта гэтым займаецца адзіны ў Гродзенскай абластной дзіцячай бальніцы хірург-трансфузіёлаг Уладзімір Пруднікаў.
Кожны гарадзенец калі сам не ездзіў “спіртавозам” да Кузніцы, то прынамсі бачыў ганебны забег на гарадзенскім вакзале: ад будынку да польскага цягніка. Мужчыны, што памацней, канцэнтруюцца ў “адстойніку” бліжэй да дзвярэй, каб калі яны адчыняцца, рвануць да светлай шэнгенскай будучыні з перакупшчыкамі беларускіх цыгарэтаў, са зніжкамі ў супермаркетах і “ватамі”. Піша рэдактар belsat.eu Зміцер Ягораў.
Па панядзелках у цэнтры развіцця і адпачынку “Партал” праходзяць шахматныя сустрэчы, дзе Аляксандр Сыты, будучы матэматык-праграміст, вучыць ахвотных гуляць у даўнюю гульню і гуляе з тымі, хто гэта рабіць ужо ўмее. Сам “маэстра” атрымаў званне кандыдата ў майстры спорту па шахматах яшчэ да 18 гадоў. Ён лічыць, што гульня не толькі развівае мысленне і логіку, але і дапамагае “разрульваць” самыя разнастайныя сітуацыі. На шахматнай дошцы можна знайсці аналогіі не толькі з вайсковымі бітвамі, але з любымі з’явамі жыцця – ад лагістыкі да кахання.
З самай раніцы бацькі і дзеці посцяць у Instagram першавераснёвыя фота – з кветкамі, у прыгожай вопратцы ды з бадзёрым настроем (але апошняе не ўсіх бывае).
