Юрый Караеў, памочнік прэзідэнта па Гродзенскай вобласці, 15 снежня праводзіў «прамую лінію» ў Слонімскім райвыканкаме. Падчас яе экс-міністр унутраных спраў расказаў «Народнай Волі», як ён ставіцца да сваёй адстаўкі, што самае складанае ў Гродне і навошта ён размаўляў з пенсіянеркамі падчас маршу.
У Гродне — спартанскі лад жыцця
— Як вы ўладкаваліся ў Гродна? У вас службовая кватэра? Прывезлі з сабой сям’ю?
— Мне далі службовую кватэру. Сям’ю не перавёз, таму што ўсе дарослыя і ўсе працуюць. Усё неабходнае для спартанскага ладу жыцця ёсць: ложак, тэлевізар, канапа, камп’ютар, кухонныя прыналежнасці.
— У асноўным знаходжуся ў Гродне, часам выязджаю на выхадныя ў Мінск, часам — не. Адсоткаў 70 часу, нават 80, знаходжуся тут.
«Прэзідэнту лепш відаць, дзе мяне выкарыстоўваць»
— Шмат пытанняў выклікала ваша адстаўка. Па адной з версій, якая праскочыла ў інтэрнэце, вы занадта блізка падабраліся да людзей, якіх, як бы гэта дакладней сфармуляваць… Гаворка ідзе пра Дзмітрыя Паўлічэнку — нібыта з-за яго вы пазбавіліся сваёй пасады…
— Я ніколі не абмяркоўваю рашэнні галоўнакамандуючага і прэзідэнта — яму лепш відаць, дзе мяне выкарыстоўваць. Ён ацэньвае мае прафесійныя магчымасці, здольнасці і гэтак далей. Ні на якія асобы я ніколі не пераходжу. Версію, пра якую вы кажаце, чую ўпершыню. Інтэрнэт імкнуся адкрываць радзей, каб псіхічнае здароўе зберагчы, і толькі па справе — там, дзе ёсць нейкая пагроза дзяржаўнасці. А плёткі - хто да каго падабраўся — не чытаю наогул. І пра Дзмітрыя Валер’евіча і пра сябе ў прыватнасці.
Што там за сітуацыя, каб нехто да кагосьці падабраўся… Мы ж не ў нейкіх мафіёзных краінах жывем… І ў гэты бок думаць нават і не збіраўся. Таму пакіньце гэтыя інсінуацыі і не марнуйце на іх час, тым больш там, дзе грамадзяне тэлефануюць, каб або свае праблемы расказаць, ці праблемы ЖКГ вырашыць, ці падзякаваць. Вы штосьці хочаце не тое развіць…
— Праўда, што ў вас здарыліся праблемы з сэрцам, калі вы даведаліся аб адстаўцы?
— Таксама няпраўда. У мяне разік ад перенапружання, можа быць, недзе ў канцы верасня быў збой рытму. Ён з асабістымі, кар’ернымі, службовымі справамі ніяк не звязаны. Ледзь-ледзь ператаміўся. Пахадзіў на іголкі, на масаж, і ўсё. Калі перавялі на гэтую працу… Дарэчы, адстаўкі няма ніякай, я працягваю служыць у органах унутраных спраў. І ў гэты момант ніякіх праблем з сэрцам або з чымсьці іншым не было. Наадварот, больш спарадкаваны і спакойны рытм жыцця умацоўвае здароўе. Таму як міністрам унутраных спраў, я вам скажу так, крышачку пацяжэй…
— Вы самі рапарт аб сыходзе не пісалі?
— Не, вядома! Я яшчэ раз кажу: ваенныя людзі служаць там, дзе вызначае іх камандзір. Калі яны не распешчаныя, то адказваюць «Ёсць!», паварочваюцца праз левае плячо і выразна ідуць выконваць задачу. Вы ж па маім тоне чуеце, што я цалкам упэўнены, забяспечаны і маю халодную кроў. Так жа?
Эканоміка, часалкі, надоі і кадры
— Што ў Гродна для вас самае складанае цяпер?
— Ну вось эканоміку трэба разумець… Людзі новыя, разабрацца ва ўсіх трэба хутка. Разгойдвацца доўга няма часу. Вельмі шмат новых сфер. Я такі, скажам так, вузка падрыхтаваны праваахоўнік. Хаця па роду службы працаваў і сустракаўся са службамі БЭЗ, і высокіх тэхналогій, і інфармацыйнай бяспекі. Але тут жа вельмі шмат усяго, шырокі спектр пытанняў: эканоміка, сяло, каровы, часалкі, надоі, рэнтабельнасць прадпрыемстваў - каб усё працавала. Ну вось людзей больш за ўсё турбуюць дарогі, асвятленне, ласі выбягалі, суседзі няўжыўчывыя, што там яшчэ? Ацяпленне, старыя адміністрацыйныя і крымінальныя справы (радзей, слава Богу!), якія, як людзям здаецца, не вырашаюцца.
Чытайце таксама: «Думал: чем западнее регион, тем он проблемнее». Юрий Караев о своей новой должности, протестах и гибели Романа Бондаренко
У першую чаргу ў поле маёй увагі - расстаноўка кадраў, іх падбор, прызначэнне, каб усё было па справядлівасці, па праходжанні службы, па падрыхтаванасці, па адукацыі. Гэта таксама вельмі важна.
— Але вы ж, напэўна, мясцовыя кадры не вельмі добра ведаеце.
— Я ж і кажу: гэта і ёсць складаная задача. З аднаго боку, я іх не вельмі добра ведаю, а з другога боку, свежы погляд. Я на ўсіх днях кадравых прысутнічаю. З тымі, ад каго залежыць ўстойлівасць эканомікі або сацыяльнай сферы, асабіста гутару, дакументы іх вывучаю. І кожны дзень у мяне нехта: учора былі прадстаўнікі шкляной прамысловасці, водаканала, меліярацыі. Да гэтага — з рэктарам універсітэта і прарэктарамі неаднаразова сустракаўся.
Да бабуль не пад’язджаў, а проста заблудзіўся
— І са студэнтамі давялося сустракацца, якія «праходзілі міма», калі акцыя была некалькі тыдняў таму. І, як пра мяне напісалі, што я на аўтамабілі да бабулям-пенсіянеркам пад’ехаў у час маршу. А я да іх не пад’язджаў, а проста ішоў міма ў Дзяржкантроль і ледзь-ледзь заблукаў, не ведаў, дзе ён знаходзіцца, па тэлефоне пытаўся дарогу, а яны мяне навязваліся праводзіць, а я ветліва адмовіўся. Там дзве-тры мяне пазналі, а астатнія нават увагі не звярнулі. Але напісалі, што Караеў быў незадаволены, не так з імі размаўляў… Ну, як заўсёды, перакручваць.
Чытайце таксама:
