Раіса Дзікевіч сышла на бальнічны 2 красавіка. Першапачаткова думалі, што бранхіт, так і лячылі. Але жанчыне станавілася ўсё горш і горш, і 13 красавіка яна трапіла ў рэанімацыю. Далей былі медыкаментозны сон, тры тыдні на апараце ШВЛ і пяць пераліванняў плазмы. «Лекары і родныя ўжо ні на што не спадзяваліся, я цудам выжыла», — распавядае Onliner.by жанчына, якая да гэтага часу аднаўляецца ад наступстваў COVID-19.
З Раісай Уладзіміраўнай Onliner.by размаўляў па тэлефоне, так як яна да гэтага часу практычна не выходзіць з хаты і не прымае гасцей. Жанчыне 56 гадоў, і да хваробы яна працавала на Лідскай абутковай фабрыцы. Па яе словах, як толькі у Беларусі пачалася эпідэмія, старалася асабліва ні з кім не кантактаваць.
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/2f1ceda452332fdb290c560c7e9023ee.jpeg)
— У мяне быў маршрут «дом — праца — магазін — дом», і ўсё. Дзе я гэты вірус магла падхапіць, зусім незразумела, — тлумачыць лідчанка і перыядычна пакашлівае. — Мяне пыталіся, можа, я з дальнабойшчыкамі камунікавала або з тымі, хто з-за мяжы прыехаў. Ды ні з кім. І дзеці два тыдні былі на самаізаляцыі — ва ўсіх тэсты адмоўныя. І паўторна ў іх бралі, усё добра. І да мамы я ў сакавіку ездзіла, у яе потым таксама мазок бралі. 76 гадоў, а аналіз адмоўны.
На бальнічны я пайшла 2 красавіка. Але да гэтага два тыдні адчувала слабасць. Слабасць была такая, што ў адну з рабочых субот я нават адпрасілася дадому адлежвацца, так было дрэнна. А вось тэмпературы не было. Толькі апетыт знік.
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/3a89ad4c207d3ba8fcdc3c380081b2fd.jpeg)
У паліклініцы Раісе Уладзіміраўне зрабілі флюараграфію, але на ёй ніякіх праблем з лёгкімі не ўбачылі і сталі лячыць жанчыне бранхіт. У суботу, 11 красавіка, ёй стала так дрэнна, што давялося выклікаць хуткую.
— Я задыхалася, не магла есці, рот увесь сцягнула ад сухасці, — успамінае яна. — Нейкіх праблем з цукрам у крыві ў мяне да гэтага не было, глюкометра дома таксама. Папрасіла лекараў памераць узровень цукру, глядзім — 25 (норма — да 5. — Прым. Onliner). У бальніцы мяне спачатку паклалі ў звычайную палату тэрапеўтычнага аддзялення. Хоць мне ўжо было вельмі цяжка дыхаць. Ляжаць я не магла і на ноч нават спаць не клалася, а сядзела. Так да раніцы панядзелка, 13 красавіка, і праседзела.
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/71f053b64fad9a22c629b93738623f7b.jpeg)
«Я цудам выжыла. Калі б не плазма, не ведаю, што са мной было б»
У панядзелак лідчанцы зрабілі рэнтген, і высветлілася, што ў яе двухбаковая зліўная пнеўманія — гэта разнавіднасць хваробы, пры якой дробныя ачагі ў лёгкіх зліваюцца ў больш буйныя. 13 красавіка яе перавялі ў рэанімацыю і падключылі да кіслароду, а ўжо 16 красавіка тэст паказаў, што ў Раісы Уладзіміраўны COVID-19.
— Дзесьці пяцёра сутак я была на кіслародзе. Нас перавезлі ў роддом, які быў абсталяваны пад інфекцыйную бальніцу. У мяне сітуацыя не паляпшалася, таму 18 красавіка мяне вырашылі падключаць да ШВЛ, — кажа яна. — Я не вельмі памятаю, як падключалі. Проста ўкалолі укол — і я заснула. Апошняе, што памятаю перад гэтым: нейкі лекар у масцы падышоў да мяне са словамі «Вы вельмі цяжкая». І ўсе. Як потым дачка распавядала, у шыю мне паставілі спецыяльную трубку, праз якую я дыхала, а кармілі мяне праз зонд.
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/aa1d822e9fcf3ce858b51f203b98c922.jpeg)
Далей было тры тыдні барацьбы за жыццё. Каранавірус пабіў сэрца, лёгкія, ныркі і іншыя органы жанчыны. Лекары не давалі ніякіх прагнозаў, а на пытанні сваякоў казалі: «Спадзявайцеся на цуд».
«Под COVID-19 оборудовали роддом». Что говорят о коронавирусе в Лиде?
— Дачка мая даведалася пра тое, што хворым каранавірусам дапамагае пераліванне плазмы, і стала настойваць, каб працэдуру зрабілі і мне, — распавядае Раіса Уладзіміраўна. — Першапачаткова лекары не вырашаліся, але пасля кансіліуму з Гродна вырашылі рабіць. Я была першай у Лідзе, каму пералілі плазму з антыцеламі. Мне зрабілі тры пераліванні — вынік быў нулявы, ніякіх паляпшэнняў. Дзецям лекары сталі казаць, што надзеі няма. Але потым вырашыліся яшчэ на два пераліванні.
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/7c157adf42a726f1af287f44fbd8a0e6.jpeg)
Пятая порцыя плазмы, як казалі лекары, была настолькі моцна насычаная антыцеламі, што яны там ледзь не кішэлі. Пасля яе 9 траўня я стала дыхаць самастойна.
Ужо пазней лідчанка даведалася, што ўсе пяць порцый плазмы былі ад пяці розных людзей з яе групай крыві. Яна спрабавала даведацца, хто выратаваў ёй жыццё, каб аддзячыць, але не выйшла: гэта медыцынская таямніца.
— Таму хачу праз вас падзякаваць усім, хто здаваў кроў для дапамогі хворым каранавірусам. Дай Бог вам усім здароўя! Я цудам выжыла. Калі б не плазма, не ведаю, што са мной было б, — усхвалявана кажа Раіса Уладзіміраўна. — Дзякуючы вам я стала святкаваць другое нараджэнне.
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/30b35fcab8fca74c6c35ce9f5f969f73.jpeg)
«Мне і неўролаг, і ўсе лекары сказалі, што патрэбен час. Аднаўленне вельмі цяжкае»
Пасля таго як лёгкія пацыенткі задыхалі, яе паволі пачалі выводзіць з медыкаментознага сну. На гэта сышло некалькі дзён. Як усё адбывалася, яна амаль не памятае.
— Усё як у тумане, як прачыналася і як сябе адчувала, не памятаю выразна. Напэўна, трохі ў трызненні была, — успамінае лідчанка. — Прачнулася я знясіленая: за час хваробы схуднела на 18 кілаграмаў. З рэфлексамі ўсё добра, з галавой таксама, толькі мышцы перасталі нармальна працаваць. Я ні лыжку трымаць, ні ваду адкрыць, ні падняцца не магла. Мяне з лыжачкі кармілі, дапамагалі сесці.
Выпісалі Раісу Уладзіміраўну 19 траўня. Дадому жанчыну ўздымалі на насілках: яна ўсё яшчэ была вельмі слабая.
«Нам всё говорили: „Рано — ждите“». Как в Лиде от коронавируса умер 36-летний мужчина
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/0c7ed0bcb2d13d6ca410f93f767c76e3.jpeg)
— Дачка ўзяла адпачынак і цэлы месяц выходжвала мяне, — распавядае яна. — Першы час хадзіць не магла — ні да туалета, ні да ваннай, ні на кухню. Потым я платна прайшла 11 сеансаў масажу і па ледзь-ледзь пачала ўставаць і хадзіць з хадункамі.
Затым 12 дзён Раіса Уладзіміраўна была ў абласной псіханеўралагічнай бальніцы «Астроўля» на рэабілітацыі. Пасля яе, кажа, стала мацнейшай і ўжо цяпер па кватэры стараецца перасоўвацца без хадункоў. Але пакуль спусціцца па лесвіцы з пятага паверха не можа — максімум на адзін пралёт. Аб вяртанні на працу пакуль нават не думае.
— Я да гэтага часу на бальнічным, мне яго падоўжылі яшчэ на месяц. Яшчэ ёсць агульная слабасць і кашаль, — жанчына пакашлівае ў трубку. — Перад рэабілітацыяй у бальніцу «Астроўля» рэнтген паказаў, што пнеўманія яшчэ не рассмакталася, сказалі, што такі стан можа быць да паўгода.
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/723cc12e162150737d8b1d5e241baeab.jpeg)
Таму пакуль трэніруюся па лесвіцы хадзіць па ледзь-ледзь, лекаў вельмі шмат прымаю, інгаляцыі кожны дзень раблю, гімнастыку. Мне і неўролаг, і ўсе лекары сказалі, што патрэбен час. Да канца месяца зноў УГД сэрца зрабіць і флюараграфію, спіраграму, глядзець, як лёгкія дыхаюць, а там будуць вырашаць, што са мной рабіць.
Аднаўленне вельмі цяжкае. Дачка ездзіла ў камандзіроўку ў салігорскі санаторый «Бярозка» і бачыла там людзей, якія перахварэлі каранавірусам. Яны бегаюць, спускаюцца ў шахты ўсе. Ды і ў нас на фабрыцы хварэлі калегі, так усё ўжо на працу выйшлі. А ў мяне не ўсё так проста.
!["Лекары і родныя ні на што не спадзяваліся". Жыхарка Ліды пра тое, як перажывае каранавірус](https://content.onliner.by/news/1100x5616/96381e1610a681485f0fb0e413270247.jpeg)
Больш за ўсё цяпер Раіса Уладзіміраўна марыць нарэшце адужэць і паехаць да Мамы ў вёску на прастор і свежае паветра. А пакуль застаецца толькі выходзіць на балкон, вырашаць сканворды і выконваць рэкамендацыі ўрачоў.
— Спадзяюся, хутка выйду, вельмі стараюся, таму што хочацца аднавіцца. Лета, а ты сядзіш на пятым паверсе ў гэтых сценах, — уздыхае яна. — Маральна цяжка. Вось так надоўга мяне гэты вірус скасіў. Што там далей будзе, не ведаю. Я плакала, што такая бездапаможная, а потым супакоілася. Жыць жа трэба, раз мне Бог даў такі шанец. Значыць, трэба мацавацца. Спадзяюся на лепшае.
Паводле афіцыйных звестак Міністэрства аховы здароўя, па стане на 11 лютага ў Беларусі пацверджана 263 551 выпадак каранавіруса (1692 за апошнія суткі), ачунялі і выпісаны 252 068 (1990 за апошнія суткі) пацыентаў, памёрлі 1820 чалавек (9 за апошнія суткі).